Co z grzywką?

 Jeszcze pod styczniową aktualizacją włosów gdzie wrzuciłam swoje zdjęcie w całej okazałości kilka z Was prosiło mnie o napisanie posta na temat grzywki. Przyznam szczerze, że byłam dość mocno zaskoczona, bo ta kwestia wydawała mi się nieco nudnawa ;)

Niezłe mam tempo, nie powiem, realizuję prośby po dwóch miesiącach, ale na swoje usprawiedliwienie powiem (a chyba raczej, napiszę), że miałam z nią małe problemy. Po prostu za krótko ją obcięłam, a chciałam pokazać ją taką, jak noszę na co dzień.

Włosy więc odrosły, musiałam ją delikatnie poprawić i oto jestem.

Po pierwsze i najważniejsze. Grzywka zawsze żyła własnym życiem. Powodem są wicherki, które dość skutecznie utrudniały mi jej opanowanie. Na początku nosiłam zupełnie prostą i dobrze się w niej czułam, jednak teraz mam właśnie taką:

Włosy są obcięte na lewy bok, jest ich dość dużo patrząc na to, że zebrane są aż z około 6 cm (w najszerszym miejscu), dzięki czemu jest dość obfita. Z natury włosy mam raczej podatne i puszyste, dobrze obcięte więc układają się same. Pomaga w tym mój prawy wicherek, który podtrzymuje resztę grzywki:

Włosy z drugiej strony układają się bardzo podobnie, mam dwa wicherki, a po środku włosy rosną zupełnie normalnie. 

Najbardziej lubię, gdy zakrywa mi lewą brew, dziwnie się czuję gdy nic mi jej nie przysłania.

Po tej stronie włosy są również mocniej pocieniowane, bo jest ich sporo, a nie chciałabym żeby były zupełnie bez życia. 

Myję ją codziennie rano, głównie dlatego, że non stop jej dotykam i nie wygląda atrakcyjnie. Dla niewtajemniczonych jest to dość zabawne, zważywszy na to, że całe myję co 3-4 dni, ale długie włosy nie lubią zbyt częstego mycia (przynajmniej moje) ;)

Jeśli mają wybitnie zły dzień, suszę je na okrągłej szczotce, wyciągając je w stronę lewego boku i nadając jej objętość.

Nie uważam, ażeby była wielkim fryzjerskim osiągnięciem, ale wyglądam w niej po prostu dobrze, a przynajmniej tak mi się wydaje ;)

A skoro już w temacie włosów, tak mniej więcej wyglądają moje włosy bez szamponu koloryzującego Marion. Co prawda, niewielkie ilości barwnika jeszcze się wypłukują, ale ten proces trwałby pewnie pół roku.
 Włosy do ramion są ciemniejsze, z miedzianym połyskiem, dół, który był rozjaśniony podczas farbowania 3 lata temu jest zupełnie miedziany, niestety. O ile kolor wygląda ładnie w słońcu, to na codzień wygląda na sprany.

* farba= skrót myślowy od malowania szamponem koloryzującym. Więcej informacji tutaj.

Z chęcią pozbyłabym się rozjaśnionej długości, ale szkoda mi obciąć włosy nawet 10cm.

Miałam plan aby w poniedziałek podciąć je więcej niż zwykle, jakieś 4cm (wow!) ale nic z nich nie wyszło ;)